Atatürkün qəhvəsini içib yoldaşlarıyla danışarkən arxasında olan bir adam əlindəki şaftalını yeyir. Ancaq şaftalıdan damlayan sular Atatürkün üstünə düşüncə bir qarson yavaşca bir dəsmalla Atatürkün pencəyini silir.

Görünüşlər o qədər təbiidir ki, Atatürk arxasında olub bitənlər yerinə söhbətinə davam edir.

Atatürkün bu görünüşlərdəki səmimi halları insanların üzündə təbəssümlərə gətirib çıxararkən, onun nə qədər təvazökar olduğunu bir daha sübut edir.